Ηρωίδες. Ε ναι λοιπόν. Μπορούμε να τις χειροκροτήσουμε πανηγυρικά.
Μπορούμε να χειροκροτήσουμε και το Μεγκα που επένδυσε σε μια πρωτοεμφανιζόμενη σεναριογράφο και προβάλλει μια σειρά αρκετά ακατάλληλη, τόσο για τα δεδομένα του καναλιού που ανάλογες σειρές με σήμανση καταλληλότητας άνω των 15 ετών έχει να δείξει πολλά χρόνια όσο και για τα δεδομένα της ελληνικής τηλεόρασης γενικότερα. Η τηλεόραση της χώρας μας αποφεύγει όπως ο διάολος το λιβάνι να προβάλει σειρές ή οποιοδήποτε πρόγραμμα με ωμές σκηνές σεξ τουλάχιστον πριν να πάει ο δείκτης του ρολογιού 2 τη νύχτα. Κι αυτό λόγω του ΕΣΡ υποθέτουμε γιατί άλλος (φανερός) λόγος δεν υπάρχει. Άλλωστε τα σήματα καταλληλότητας μπορούν να χρησιμοποιηθούν οποιαδήποτε στιγμή κριθεί απαραίτητο. Δεν χρειάζεται να λογοκρίνουμε την τέχνη.
Τι σας έλεγα όμως πριν με πιάσει το απελευθερωμένο μου; Α, για τις Ηρωίδες. Θέλω να είμαι ειλικρινής μαζί σας. Έβαλα να δω το πρώτο επεισόδιο μόλις χθες. Το έβαλα με μεγάλη επιφύλαξη και με το σκεπτικό ότι τελικά δεν θα μου αρέσει, θα βαρεθώ από τα πρώτα λεπτά και θα βάλω να δω μια ταινία που με "έκαιγε" περισσότερο. Βάζω λοιπόν τις Ηρωίδες έχοντας stand by το φιλμ που αγωνιούσα να δω. Τελικά έπεσα μέσα γιατί η πρώτη σκηνή στο αεροδρόμιο, μου φάνηκε τόσο υπερβολική σε ατάκες και σκηνοθεσία, χώρια που κράτησε και πολύ σε διάρκεια, που λέω ήρθε η ώρα να το κλείσω. Δεν θα ήταν η πρώτη φορά που δεν θα έβλεπα μια σειρά εξαιτίας μιας σκηνής. Σκέφτηκα ότι ίσως πρέπει να δώσω λίγο χρόνο. Η αλήθεια είναι ότι και στις ακόλουθες σκηνές δεν καταλάβαινα ακριβώς τι έβλεπα, κι αυτό λόγω της φλυαρίας του σεναρίου που ήθελε να μας πει πολλά (πάρα πολλά), κυρίως για να μας δείξει τη διαφορετικότητά του, που δεν άφηνε περιθώρια να καταλάβεις την ιστορία. Είθισται στο πρώτο επεισόδιο μιας σειράς να βλέπουμε την αρχή μιας ιστορίας και ένα πρώτο ξεδίπλωμα χαρακτήρων. Το πρώτο επεισόδιο των Ηρωίδων ή έστω οι πρώτες σκηνές, δεν είναι κάτι τέτοιο. Είναι σκόρπιες στιγμές μιας καθημερινότητας ανθρώπων που ακόμα δεν έχουμε γνωρίσει και προσπαθούμε να καταλάβουμε τι γίνεται. ΑΛΛΑ. Η σειρά είναι διαφορετική. Έχει ένα γράψιμο που είναι κάτι το απολύτως πρωτότυπο στην ελληνική τηλεόραση γιατί είναι "ανορθόδοξο", δεν μας βάζει από την αρχή στην ιστορία, δεν έχει να μας πει μια ιστορία αλλά πολλές ταυτόχρονα. Είναι όμως τόσο καλογραμμένα τα κείμενα, βγάζουν τόση αλήθεια και προσωπικότητα που αποκλείεται να μην ταυτιστείς σε κάποια φάση.
Εγώ άργησα να ταυτιστώ. Συγκεκριμένα, κατάλαβα ότι έχω να κάνω με ένα πρωτοποριακό σενάριο στο σημείο που η "Έλλη" ανακαλύπτει την απιστία του συζύγου της και αναλογίζεται σιωπηλά, χωρίς καμία αντίδραση, τι είναι αυτό που την κάνει να μην τα σπάσει όλα. Έχουμε συνηθίσει σε όλα τα ελληνικά σιριαλ, ακόμα και στις κωμωδίες, μετά από ένα τέτοιο γεγονός κάποιος να τα σπάει, κάποιος να βρίζει, κάποιος να φεύγει τρέχοντας. Ήταν και το πρώτο κλικ που έφαγα. Ε δεν θα μπορούσα να μην κατεβάσω και τα επόμενα δύο επεισόδια. Οι Ηρωίδες της "Έλλης", γιατί εκτός από πρωταγωνίστρια είναι και η σεναριογράφος αυτής της πρωτότυπης σειράς (αλήθεια, θα μάθουμε ποτέ το όνομά της;), είναι μια σειρά σπονδυλωτών ιστοριών 3 γυναικών. Δεν υπάρχει βασικός κορμός, δεν υπάρχει μια ιστορία. Είναι πολλές και είναι διαφορετικές, αλλά έχουν ένα κοινό: είναι γραμμένες με τόση αλήθεια, τόση εφευρετικότητα στις λέξεις και λεπτομέρεια, που είναι αδύνατο να μην παραδεχτείς τη μοναδικότητά τους. Ιστορίες ιδιαίτερα προκλητικές σκηνοθετικά, αφού πρώτη φορά στην ελληνική τηλεόραση βλέπουμε ("προστατευμένα" πάντα γιατί δεν είναι πορνό) κάποιες συγκεκριμένες σεξουαλικές πράξεις εντελώς ωμά, όπως είναι στην πραγματικότητα, χωρίς ιδιαίτερες μουσικές από πάνω ή σκηνοθετημένες ώστε να μοιάζουν με έργο τέχνης.
Η σειρά είναι διαφορετική. Από τα πρώτα κιόλας επεισόδια είδαμε μια τραβεστί να πρωταγωνιστεί επί αρκετά λεπτά στην οθόνη και να παίζει όπως είναι, χωρίς να είναι μια καρικατούρα που θα πρέπει να γελάσουμε για να καταφέρουμε να τη δούμε και να την δεχτούμε. Έπρεπε να δούμε μια τραβεστί και να την πάρουμε στα σοβαρά, πράγμα πολύ δύσκολο για το κοινό της τηλεόρασής μας (την πλειοψηφία έστω) που έχει μάθει αλλιώς να βλέπει παρόμοιες προσωπικότητες στη μικρή οθόνη. Είδαμε μια κοπέλα να ευθύνεται για μια αυτοκτονία και να πρέπει να το αποδεχτεί, να το ξεπεράσει και να προχωρήσει. Θέματα που δύσκολα αγγίζονται στη μικρή μας οθόνη. Θέματα και σκηνές που χρειάζεται χρόνος για να εμπεδωθούν και κατά συνέπεια, να βρει το κοινό της η σειρά.
Οι Ηρωίδες βέβαια, βρήκαν με το καλησπέρα σας το κοινό τους. Τα νούμερα είναι πολύ καλά και θα γίνουν ακόμη καλύτερα, όταν ανακαλύψει τη σειρά περισσότερος κόσμος. Δεν είναι και εύκολο μιας και το Μεγκα την εξόρισε στις 11.40 τα μεσάνυχτα! Θα άξιζε μια καλύτερη ώρα σε μια διαφορετική σειρά, εξαιρετικά ενδιαφέρουσα, πρωτότυπα και ανατρεπτικά γραμμένη που αν και δεν κουβαλάει πίσω της κάποιον πολύ γνωστό πρωταγωνιστή ή ένα κεντρικό στόρι που να τραβήξει πάνω του τα βλέμματα, εντούτοις δείχνει ότι έχει ήδη βρει το κοινό της και συνεχίζει πολύ δυνατά, με όπλο τη γραφή και την πρωτοτυπία.
Ενθαρρυντικό το γεγονός ότι δίνονται και πάλι ευκαιρίες σε νέους σεναριογράφους που προτείνουν σενάρια που ίσως τα προηγούμενα 2 χρόνια να μην έπαιρναν το ρίσκο τα κανάλια να τα γυρίσουν. Να όμως που πρέπει να γυρίζεται και κάτι διαφορετικό, με όποια ρίσκα πιθανής αποτυχίας, γιατί η επιτυχία θα είναι τόσο ηχηρή και γλυκιά που ίσως σηματοδοτήσει μια νέα εποχή πρωτότυπων σεναρίων και μιας διαφορετικής τηλεόρασης που έχουμε όλοι ανάγκη. Και εμείς οι τηλεθεατές που πια βαρεθήκαμε και τα κανάλια που βλέπουν μεγάλο μέρος της μυθοπλασίας τους να μην φέρνει τα αναμενόμενα νούμερα (ή και να αποτυγχάνει), παρόλο που υπογράφεται από καταξιωμένους δημιουργούς. Να που έρχεται ένας νέος δημιουργός, σε μια περίοδο κυριαρχίας του ίδιου και κάνει επιτυχία γράφοντας ένα σενάριο που σχεδόν "τρολάρει" καταστάσεις. Γουστάρω. Και θα γουστάρω να δω και άλλους νέους σεναριογράφους γιατί η ουσία στη μυθοπλασία είναι το κείμενο, αγαπητά μου κανάλια. Το κείμενο. Δώστε ευκαιρίες και θα έρθουν και τα νούμερα. Όταν έρθει και το διαφορετικό.
Περαστικός
Πηγή
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου